 |
| Blessuð María af Englum - Karmelnunna |
Blessuð María af Englum, eða Marianna Fontanella, fæddist árið 1661 í Tórínó og ólst upp í stórri og trúaðri fjölskyldu þar sem líf barnanna og bænalíf runnu saman á náttúrulegan hátt. Hún sýndi frá unga aldri óvenjulega andlega næmni og innri þrá eftir Guði, og leit gjarnan til heilagra manna og kvenna sem fyrirmynda – ekki síst frænda síns, hins unga helgimennis Alósíusar Gonzaga sem hafði verið lýstur blessaður þegar árið 1605. Í Maríönnu bjó mildur eldmóður: hjarta sem leitaði stöðugt þess sem er meira, þess sem er Guðs. Köllun hennar markaði bæði líf hennar sjálfrar og Karmelreglunnar á Ítalíu fram á okkar daga.
Æviágrip
Marianna var níunda í hópi ellefu barna greifahjónanna Donato Fontanella og Maríu Tana. Hún stóð systkinum sínum fremst í kærleika og barnalegum ákafa, og sögur frá bernsku hennar sýna hve djúpt trúin hafði þegar snert hana. Sex ára gömul sannfærði hún yngri bróður sinn um að þau skyldu strjúka að heiman til að verða einsetumenn „í eyðimörkinni“. Ævintýrið rann þó út í sandinn þegar þau sváfu yfir sig morguninn sem átti að vera upphaf nýs lífs í heilagleika.
Unglingsárin voru henni áskorun. Hún reyndi að gerast nemi hjá cistercíönum, en fann fljótt að það var ekki fyrir hana. Þegar hún var fimmtán ára samþykkti fjölskyldan loks að hún gengi inn í karmelklaustrið Santa Cristina í Tórínó, og þar hófst hin raunverulega andlega vegferð.
Fyrstu árin í klaustrinu reyndust henni bæði erfið og mótandi. Heimþrá, ólund og ósætti við nýliðameistarann settu strik í reikninginn, en hún stóðst prófið og vann sig inn í hjarta regluhefðarinnar. Hún tók heit sem María af Englum, og skömmu síðar hófst löng og djúp andleg hreinsun: tímabil myrkurs, þurrðar og átaka, þar sem hún upplifði bæði innri glímu og utan að komandi freistingar sem hún túlkaði sem árásir hins illa. Undir leiðsögn viturs karmelítaprests lærði hún að skynja vilja Guðs í gegnum allt þetta, og smám saman reis hún upp í hið friðsæla og hreina bænalíf sem einkenndi hennar síðari ár.
Eftir þessar reynslu varð María af Englum að andlegum leiðbeinanda fyrir fjölda fólks. Hún hafði einstaka hæfileika til að veita ráð og hugrekki, og bæði fátækt fólk og háttsettir einstaklingar leituðu til hennar, þar á meðal Viktor Amadeus II konungur af Sardiníu og drottning hans, Anne Marie d’Orléans.
Árið 1703 stofnaði hún nýtt karmelklaustur í Moncalieri, helgað heilögum Jósef, og leiddi það af yfirvegun, festu og sannri móðurhlýju. Moncalieri er fornt þorp rétt sunnan við Tórínó í Piemonte-héraði, reist á hæðum við ána Po, og myndar í raun hluta af hinu víðfeðma borgarsvæði Tórínó. María var kosin forstöðukona fjórum sinnum og þótti bæði skynsöm og andlega næmur stjórnandi. Þótt hún sjálf hefði tilhneigingu til strangra yfirbóta sýndi hún systrunum mildi og skynsamlega hófsemi.
Á síðustu tuttugu árum lífs hennar fylgdi henni sætur ilmur sem margir töldu vitnisburð um náð Guðs – og sem hélt áfram að stafa frá henni og hlutum sem hún snerti. Slík fyrirbæri eru í hefð kirkjunnar talin merki um sérstakan samhljóm sálarinnar við náð Guðs.
Þegar systur hennar vildu kjósa hana í fimmta sinn sem forstöðukonu bað hún Guð að leyfa sér að fara til hans ef það væri vilji hans. Beiðni hennar var heyrð. Hún veikist skömmu síðar og lést 16. desember 1717, fimmtíu og sex ára gömul.
Ferli hennar til heilagleika hófst 1722. Hún var lýst virðingarverð (venerable) árið 1778 og blessuð af Píusi IX árið 1865. Hún hvílir í dag undir altarinu í klaustri heilags Jósefs í Moncalieri, þar sem hún er enn talin verndari borgarinnar og miðlari friðar og verndar.
Tilvitnun
„Hún bar með sér ilm heilagleikans, mildan og sætan, sem enginn gat skýrt nema sem merki um náð Guðs.“
— Skrifað af erkibiskupinum í Tórínó eftir dauða hennar, 1718
Lærdómur
Líf blessaðrar Maríu af Englum er mynd af trúfesti í erfiðleikum og þolinmæði í leitinni að Guði. Hún kennir okkur að andlegt líf mótast ekki af hraða eða í sjálfsánægju heldur í hljóði hjartans, í einlægni samviskunnar og í stöðugu, þrautseigu jái við vilja Guðs.
Hún minnir okkur á að jafnvel hið andlega myrkur – þegar maður finnur hvorki huggun né styrk – getur verið hluti af vegi Guðs, ef við leyfum honum að móta okkur. Hún sýnir að hin sanna helgun birtist ekki í ytri afrekum heldur í hreinni og heiðarlegri ást til Guðs, í fúsleika til að þjóna og í næði þegar sálin opnar sig fyrir ljósinu.
Bæn
Blessuð María af Englum, þú sem varst trú Guði bæði í gleði og þjáningu,
kenndu okkur að elska hann af öllu hjarta
og að vera stöðug í bænum og þolinmæði í þrautum.
Bið fyrir okkur um hreina samvisku,
hlýtt og mjúkt hjarta og þá náð að við getum tekið á móti Kristi
líkt og þú – með auðmýkt og opnum huga.
Blessuð María af Englum, bið þú fyrir okkur.
Amen.