Heilög Jóhanna af Örk - minning 30. maí

Það er morgunn í Domremy. Hljóðin eru kunnugleg – það heyrist í mjaltakonum, fætur á moldargólfi, ungbarn að gráta. En eitthvað er annað í loftinu. Þau muna það öll – daginn þegar riddarinn reið í gegnum þorpið. Hann kom ríðandi niður brekkuna úr norðri, með glampandi hjálm, og brjóstplötu með merki sem enginn í þorpinu þekkti. Hann sagði ekkert. Hann nam staðar. Benti, tók kind og reið síðan burt. Enginn þorði að spyrja. Það var ekki vissan sem hélt fólki aftur, heldur óvissan. Því þegar enginn veit hvað gildir, þá gildir ekkert.

Barnið horfði á þetta. Ekki í ótta – heldur með skynjun sem fullorðnir höfðu tapað. Þarna fór eitthvað sem enginn stjórnaði. Ekki kóngurinn, ekki biskupinn, ekki presturinn. Þarna birtist óréttlæti sem tók – og fór – án þess að nokkur stæði gegn. Það sem eftir lifði var þögnin. Þögn bóndans sem hafði misst. Þögn konunnar sem hélt áfram að mjólka. Þögn prestsins sem las messu eins og ekkert hefði gerst. Það var ekki vegna hugleysis heldur vegna þess að í þögninni var vörn. Þorpsbúar í Norður-Frakklandi við upphaf 15. aldar vissu ekki hvort þeir tilheyrðu Englandi, Frakklandi eða Búrgund – þeir vissu bara að enginn hjálpaði þeim. Og við þetta bjuggu börnin – og eitt þeirra með hjarta sem þoldi ekki óréttlætið. Kannski voru það einmitt bara börnin sem máttu tala.

Uppstigningardagur - „En það varð, meðan hann var að blessa þau, að hann skildist frá þeim og var upp numinn til himins“

Uppstigningardagur minnir á þegar Jesús Kristur steig upp til himna 40 dögum eftir páska. Lúkasarguðspjall 24, 51-53 segir: „En það varð, meðan hann var að blessa þau, að hann skildist frá þeim og var upp numinn til himins. En þau féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði. Og þau voru stöðugt í helgidóminum og lofuðu Guð.“  Dagurinn er því mikilvægur í lífi kristinna manna og undirstrikar þá tengingu sem samfélagið á við kristna hefð og kirkju. 

Í samfélögum þar sem kristin trú er hluti af lífsstíl og menningu, er uppstigningardagur ekki aðeins trúarlegur atburður, heldur einnig menningarlegur þáttur sem hefur sterk áhrif á líf og venjur samfélagsins. Dagurinn er viðurkenndur sem trúarlegur hátíðisdagur víða um heim þar sem kristin samfélög eru fjölmenn eða í meirihluta.

Heilagur Ágústínus frá Kantaraborg - minning 27. maí

Ágústínus frá Kantaraborg var Benediktínamunkur frá Ítalíu sem varð sendiboði páfa og síðar fyrsti erkibiskup Englands. Hann færði ljós trúarinnar til Englands í upphafi sjöundu aldar og varð andlegur faðir þjóðar sem átti eftir að verða ein af burðarsúlum kristninnar í Evrópu.

Tíðarandi og sögulegur bakgrunnur
Þegar Ágústínus lagði af stað frá Róm um árið 596 var Evrópa í umbreytingu. Rómaveldi var fallið og Vestur-Evrópa klofin í mörg smáríki undir stjórn germanskra þjóðflokka sem voru ýmist enn heiðnir eða fylgdu aríanskri villutrú. Kristni var í vexti en enn ekki rótgróin í mörgum löndum.

Ferðalög voru hættuleg og hæg — engir vegir til að tala um, engin örugg skjól. Benediktínumunkarnir sem Gregoríus mikli páfi sendi frá Róm þurftu að þvera fjöll, skóga og höf, og margir þeirra fengu bakþanka og sneru við í Frakklandi. En Gregoríus hvatti þá áfram, og Ágústínus leiddi hópinn til Englands.

Heilagur Filippus Nerí prestur – minning 26. maí

Það er 26. maí og við minnumst í dag prestsins og trúarleiðtogans Filippusar Nerí, sem var kallaður „pílagrímurinn sem varð engill Rómar“ og er í dag verndardýrlingur sjálfrar borgarinnar. Hann var ekki biskup, ekki píslarvottur, ekki munkur – heldur einfaldur prestur sem leiddi fólk til Guðs með léttleika, gleði og kærleika.

Frá verslunarstrák til pílagríms
Filippus fæddist árið 1515 í Flórens en fluttist ungur til Rómar, þar sem hann ákvað að helga líf sitt Guði. Hann byrjaði á að kenna börnum og aðstoða fátæka. Á daginn rölti hann um borgina og á kvöldin bað hann og hugleiddi í katakombunum undir Róm. Hann lifði einföldu og óeigingjörnu lífi, oftast fátækur og án eigin húsnæðis. Hann varð síðar prestur árið 1551, þá fertugur að aldri.

Heilög Jeanne Antide Thouret – þjónustukona í stormasömum heimi - minning 23. maí

Það er haustið 1793. Loftið í Vesoul ilmar af rökum, föllnum laufblöðum en ótti liggur í loftinu. Franska byltingin hefur breyst úr róttækri hugsjón um réttlæti í skelfingu og voðaverk. Í húsum bæjarins hvísla menn um að hermenn séu að leita þeirra sem afneita nýju stjórnarskránni og hafna því að sverja eið um að guðshús og kirkjulög eigi að lúta lýðveldinu. Nunnur og prestar, sem áður voru virtir í samfélaginu, eru nú taldir óvinir ríkisins.

Jeanne Antide Thouret, aðeins rúmlega tvítug, hefur haldið áfram að þjónusta sjúka í leyni, skolað sár og gefið brauð þar sem ekkert var til. Hún neitar að yfirgefa köllun sína, þrátt fyrir boð um að hætta. Einhvern veginn hafði hún vonast til að láta sig hverfa í myrkrið — en um kvöldið eru dyrnar sprengdar upp. Byltingarverðirnir grípa hana, draga út á strætið og berja. Hún er ekki líflátin — það hefði verið auðvelt fyrir þá — en skilaboðin eru skýr: Vertu ekki að þjóna þessum guði - farðu aftur heim til þín.

Heilög Jóakima de Vedruna – ekkja, móðir og stofnandi Vedruna-reglunnar - minning 22. maí

Árið er 1816. Napóleonsstríðin eru nýafstaðin og Katalónía enn að jafna sig eftir hernám og ólguár. Í borgarhúsi í Barselóna situr kona – aðeins 33 ára gömul – ein með níu börn. Eiginmaður hennar, aðalsmaður og herforingi í þjónustu spænska hersins, hefur nýlega fallið frá. Hún er sjálf af aðalsætt og erfir jarðir og eignir – en stendur samt frammi fyrir nýju hlutverki í lífi sínu: að vera móðir, hússtjórnandi og ekkja í samfélagi sem er í endurreisn.

Jóakima de Vedruna hefði getað horfið inn í þögn sorgarinnar og lifað í afskekktri ró. En köllun Guðs til hennar vaknaði á ný, nú í hjartslætti barna, í hjálpsemi við veika og í löngun til að miðla kristnum kærleika til samfélagsins. Hún ákvað að nota stöðu sína og auðæfi ekki til að byggja undir eigin lífsþægindi heldur sem tæki í þjónustu Guðs og náungans.

Með elsku og staðfestu varð hún ekki aðeins móðir barna sinna heldur einnig andleg móðir fjölda kvenna og stúlkna í gegnum reglu sem hún stofnaði til menntunar, hjúkrunar og trúarlegrar vakningar. Í dag minnumst við hennar sem heilagrar Jóakimu de Vedruna – ekkju sem trúði, elskaði og þjónaði.

Heilagur Kristófer Magallanes og félagar píslarvottar - minning 21. maí

Í ólgusjó samfélagslegra og trúarlegra átaka stígur presturinn Kristófer Magallanes fram sem mynd hljóðláts hugrekkis. Hann var uppi þegar trú var ólögleg og samtök lágstétta urðu að tortryggðu stjórnmálaafli. Það sem hann og félagar hans reyndu að varðveita var ekki yfirráð eða völd, heldur innsti kjarni samfélags þar sem sakramentin, bænin og samkenndin héldu rótfestu í menningu fólksins. Með elju og trúfesti hélt hann áfram að þjóna fólki sínu í leyni, á meðan ofsóknir gegn kirkjunni náðu áður óþekktum hæðum í Mexíkó. Þeir sem lifðu og dóu með honum verða tákn hins óbugandi vilja mannsins til að fylgja sannfæringu sinni, jafnvel í skugga dauðans.

Þakkargjörðarmessa í tilefni af kjöri Leós páfa XIV

Úr þakkargjörðarmessunni 12. maí sl. Frá vinstri eru séra Jakob, séra Metod,
séra Patrick, Davíð biskup og til hægri við hann eru tveir prestar úr reglu séra Metods

Herra Davíð biskup Tencer leiddi þakkargjörðarmessu í dómkirkju Krists konungs Landakoti hinn 12. maí síðastliðinn. Viðstaddir voru Mölturiddarar, meðlimir Leikmannafélags heilags Þorláks og meðlimir Leikmannareglu Karmels. 

Davíð biskup predikaði í þakkargjörðarmessunni

Í predikun sinni sagði Davíð biskup m.a: „Í samræmi við þá trú að Heilagur Andi hafi gert ágætt verk, þá er það eina sem við getum sagt er, að af öllum þessum biskupum, hefur Guð gefið okkur þann besta fyrir okkur í dag.“

Myndir og texti: RGB

Guðspjall dagsins - „Eins og ég hef elskað yður skuluð þér einnig elska hvert annað“

Við heyrum í dag hluta úr kveðjuræðu Jesú úr Jóhannesarguðspjalli. Það er kvöld, Júdas er farinn út í nóttina og skilur eftir hóp sem er að upplifa skilnað, óvissu og ógn. Jesús tekur til máls með djúpri mildi og leggur eftir sig það sem verður hjarta kristins samfélags: boð um kærleika – ekki einungis til að elska, heldur að elska eins og hann hefur elskað okkur.

Þetta boðorð er kjarni þeirrar nýju vegferðar sem Jesús kallar okkur til að lifa – í daglegum veruleika, í samfélagi við hvert annað og í heiminum sem bíður eftir merki kærleikans.

Litla blómið sem umbreytti heiminum: Heilög Teresa af Lisieux (1873–1897)

Heilög Teresa af Lisieux – 100 ár síðan hún var tekin í tölu heilagra

Á þessum degi, 17. maí árið 1925 tók Píus páfi XI unga Karmelítasystur frá Frakklandi í tölu heilagra. Hún hafði dáið aðeins 24 ára gömul úr berklum og aldrei yfirgefið klaustur sitt eftir að hún gekk í það fimmtán ára að aldri. Engu að síður hafði saga hennar og skrif snert hjörtu milljóna. Nafn hennar var heilög Teresa af Jesúbarninu og Hinu heilaga andliti – eða einfaldlega Teresa af Lisieux.

Líf í einsemd – en í eldi kærleikans
Marie Françoise-Thérèse Martin fæddist í bænum Alençon í Normandí árið 1873 og ólst upp á afar trúuðu heimili. Foreldrar hennar, Lúðvík og Silja Martin, voru síðar bæði tekin í tölu heilagra, fyrst hjóna í sögunni til þess. Teresa missti móður sína ung og sóttist ávallt eftir andlegri huggun og dýpri tengslum við Guð. Fjölskylda hennar flutti til Lisieux og þar vaknaði með henni köllun til Karmelítareglunnar. Á barnsaldri var hún ákveðin í að ganga í klaustur, og með sérstöku leyfi varð hún að lokum hluti af Karmelítaklaustrinu í Lisieux. Hún tók sér heitið Teresa af Jesúbarninu og Hinu heilaga andliti og helgaði líf sitt bæn og fórnfýsi.

Blessaður Símon Stock prestur og Karmelíti - minning 16. maí

Blessaður Símon Stock tekur við brúna skapúlarinu úr höndum Maríu meyjar - mynd ChatGPT

16. maí er minningardagur blessaðs Símonar Stock samkvæmt dagatali Karmelreglunnar. Hann var Englendingur, prestur og Karmelíti á 13. öld. Hann er einkum þekktur fyrir djúpa hollustu sína til Maríu meyjar og fyrir arfleifð sem lifir enn í dag í brúna skapúlarinu, tákni trúar, verndar og hollustu við hana sem Kristur valdi sér móður. Bl. Símon fæddist á Englandi líklega um 1165. Sagan segir að hann hafi snemma dregist að einverulífi og jafnvel búið um hríð í holum trjástofni, sem gaf honum viðurnefnið "Stock". Hann þráði djúpt samfélag við Guð og tileinkaði líf sitt bæn, íhugun og þjónustu.

Á fullorðinsárum gekk hann í nýlega stofnaða reglu Karmelíta sem hafði flust frá fjallshlíðum Karmelfjalls í Palestínu yfir til Evrópu vegna ófriðar. Reglan átti undir högg að sækja í Evrópu, þar sem fólk átti erfitt með að skilja austurlenskan uppruna hennar og hugleiðslulíf hennar virtist framandi. Símon varð einn af fyrstu leiðtogum reglunnar á Vesturlöndum og kjörinn stjórnandi hennar árið 1247.

Heilagur Hallvarður píslarvottur og verndardýrlingur Óslóborgar - minning 15. maí

Heilagur Hallvarður og ambáttin - mynd ChatGPT

Það er kvöld við Ósló og sólin stafar mildum geislum á kyrran sjóinn.  Ungur maður rær af alefli yfir fjörðinn. Í skut bátsins situr kona, þreytt, hrædd og á flótta — ambátt sem ofsótt er og sökuð um þjófnað. Úr fjarska berst gnýr af eftirför. Þar fer flokkur sem telur sig bæði hafa rétt til að dæma og fullnusta.  „Gefðu hana eftir!“ er hrópað. Ræðarinn snýr sér við. Það er Hallvarður, sonur göfugs manns frá Lier. Augu hans eru kyrr, röddin róleg: „Ef hún er saklaus, þá mun Guð vernda sál hennar. En jafnvel þó hún væri sek, þá á hún skilinn réttlátan dóm að lögum.“ Örvar þjóta yfir sjóinn. Hallvarður fellur, skotinn til bana. Þeir binda stein við líkama hans og sökkva honum í fjörðinn — en sjórinn sjálfur hafnar verkinu: líkami hans flýtur upp!

Heilagur Matthías postuli – hátíð 14. maí

 

Heilagur Matthías postuli í Trier, mynd í stíl glerlistaverks eftir ChatGPT

Í dag, 14. maí, minnist kirkjan heilags Matthíasar postula, sem valinn var í stað Júdasar Ískaríots til að „..gerast vottur upprisu Hans ásamt okkur.“ (Post 1,22). Hann var einn af þeim sem fylgdu Jesú frá upphafi, þótt hann sé ekki nefndur meðal hinna tólf í guðspjöllunum. Eftir uppstigningu Drottins ákváðu postularnir að fylla tóma sætið í hópi þeirra tólf. Með bæn og hlutkesti féll valið á Matthías, sem þá varð einn af postulunum í eiginlegri merkingu.

Hefðin segir að Matthías hafi prédikað fagnaðarerindið meðal annars í Júdeu og síðar á Kákasussvæðinu (í Georgíu eða Armeníu) en hafi liðið píslarvætti. Bein hans voru að sögn flutt til Trier í Þýskalandi á 4. öld, og þar eru þau varðveitt í klausturkirkjunni St. Matthias’ Abtei. Þannig er hann eini postuli Krists sem er grafinn norðan Alpafjalla, sem gerir staðinn að merkum pílagrímastað í Evrópu. En eins og kunnugt er,  er Trier steinsnar frá Luxemburg, vinsælum viðkomustað landans á síðustu öld, sérstaklega vegna þess að þar var miðstöð flugs frá Íslandi.

Birtingar heilagrar Maríu meyjar í Fatíma í Portúgal– kraftaverk, köllun og vernd

13. maí er minningarhátíð heilagrar Maríu meyjar í Fatíma í Portúgal. Þá er þess minnst að hinn 13. maí 1917 birtist María mey þremur börnum. Það var upphaf atburðarásar sem átti eftir að breyta lífi milljóna manna. Í dag minnist kirkjan þessarar opinberunar sem kallaði kristna menn til iðrunar, bænar og sérstakrar fyrirbænar fyrir Rússlandi.

Hvar er Fatíma?
Fatíma er lítið þorp staðsett í miðhluta Portúgals, um 130 km norður af Lissabon. Þrátt fyrir að hafa verið óþekkt áður en opinberanirnar áttu sér stað, hefur það síðan orðið einn mikilvægasti pílagrímsstaður kaþólskra í Evrópu. Þar er nú mikill helgidómur, Santuário de Fátima, sem dregur að sér mikinn fjölda gesta ár hvert. 

Leó páfi XIV: Kirkjan þarf að bregðast við stafrænu byltingunni

 

Leó páfi XIV ávarpar Kardínálaráðið í fyrsta skipti

Í sinni fyrstu opinberu ræðu til Kardínálaráðsins eftir kjör sitt lagði Leó páfi XIV áherslu á mikilvægi þess að kirkjan bregðist við áskorunum stafrænu byltingarinnar og þróun gervigreindar. Hann sagði „Leó páfi XIII, fjallaði um félagslegar spurningar í sambandi við fyrstu iðnbyltinguna í sögulegu bréfi sínu Rerum novarum. Í dag býður kirkjan öllum upp á fjársjóð félagslegrar kenningar sinnar sem svar við annarri iðnbyltingu og þróun gervigreindar.“ Þessi orð undirstrika að val hans á nafni tengist ekki aðeins hefð, heldur einnig framtíðarsýn um að vernda mannlega reisn og félagslegt réttlæti í ljósi nýrra tæknilegra áskorana.

Guðspjall dagsins: „Ég þekki þá“ – Íhugun um góða hirðinn (Jóh 10,27–30)

Lectio – Lestur guðspjallsins
„Mínir sauðir heyra raust mína og ég þekki þá og þeir fylgja mér. Ég gef þeim eilíft líf og þeir skulu aldrei að eilífu glatast og enginn skal slíta þá úr hendi minni. Faðir minn, sem hefur gefið mér þá er meiri en allir og enginn getur slitið þá úr hendi Föðurins. Ég og Faðirinn erum eitt.“  
(Jóh 10,27–30)

Meditatio – Hugleiðing
Jesús segir: „Mínir sauðir heyra raust mína“. Þessi setning er kjarni sambandsins milli góða hirðisins og hans eigin sauða. Að hlusta á rödd hans merkir meira en að heyra með eyrunum – það merkir að bregðast við, að opna hjarta sitt og vilja til viðveru og hlýðni.

Blessaður Carlo Acutis – Fyrirmynd ungs fólks og boðberi í stafrænum heimi

 

Blessaður Carlo Acutis - mynd ChatGPT

Í stofunni heima í Mílanó varpar tölvuskjárinn daufu ljósi yfir andlit ungs drengs með dökkt, liðað hár og einbeittan svip. Á skjánum mótast sýn hans: um undur Altarissakramentisins, sögur af heilögum mönnum og list sem boðar lífið í Kristi – ekki til að skreyta heimilið, heldur til að leiða aðra til Guðs. 

Æviágrip
Carlo Acutis fæddist í London þann 3. maí 1991, barn ítalskra foreldra, en ólst upp í Mílanó á Ítalíu. Foreldrar hans iðkuðu ekki trú, en amma hans og afi, sem jafnframt voru guðforeldrar hans, héldu í kristna arfleifð sína. Þegar afi hans lést og Carlo dreymdi hann, bað hann móður sína um að fara með sér í kirkju til að biðja fyrir sál hans.  Frá unga aldri leitaði Carlo Guðs með ástríðu og elsku. Hann bað rósakransinn og sóttist eftir að fá að sækja messu daglega. Sérstaklega þráði hann Altarissakramentið, sem hann kallaði „hraðbraut til himins“.

Nýr páfi Leó XIV og þjóðfélagskenning kirkjunnar

Nýkjörinn Leó XIV páfi veifar til mannfjöldans á Péturstorgi (Vatican News)

Við kjör nýs páfa, Leós XIV, vakti það athygli að hann valdi sér nafn sem á sér langa og merka sögu í kirkjunni. Nafnið Leó hefur áður verið borið af þrettán páfum, sá síðasti þeirra Leó XIII – gaf árið 1891 út bréfið Rerum Novarum, sem markar upphaf þjóðfélagskenningar kaþólsku kirkjunnar. Nafnavalið bendir til að hinn nýkjörni Leó XIV muni halda áfram því verki forvera síns og nafna sem vakti máls á samfélagslegu réttlæti og reisn mannsins í skugga iðnvæðingar og stéttaskiptingar.

Það er ekki aðeins Leó XIV sem sækir í þessa arfleifð. Heilagur Jóhannes Páll II, sem lifði á tímum mikilla samfélagsbreytinga í Evrópu, vitnaði oft í Rerum Novarum. Á aldarafmæli bréfsins gaf hann út sitt eigið þjóðfélagsbréf, Centesimus Annus, þar sem hann vísaði til Rerum Novarum sem „hornsteins“ þjóðfélagskenningar kirkjunnar og staðfesti áhrif þess til framtíðar. (1)

Að nýr páfi skuli nú bera sama nafn og Leó XIII getur bent til þess að hann vilji endurnýja rödd kirkjunnar í samtali við samfélag þar sem ójöfnuður, samviskuspurningar og framtíð vinnunnar eru á ný orðin að brýnni siðferðilegri umræðu.

Útvarpsþáttur um helga dóma á föstudaginn langa

Á föstudaginn langa síðastliðinn, 18. apríl 2025 var útvarpað þætti á Rás 1 um helga dóma. Í kynningartexta þáttarins stendur: „Helgir dómar eru gripir gerðir úr líkamsleifum heilagra manna eða öðrum hlutum sem hafa með einum eða öðrum hætti komist í snertingu við dýrlinga. Þeir gegna mikilvægu hlutverki í helgihaldi og trúarsiðum kaþólikka....Í þessum þætti kynnir Anna Gyða Sigurgísladóttir sér safn helgra dóma á Íslandi.“

Viðmælendur Önnu Gyðu í þættinum eru Dagur Kári Gnarr, séra Jakob Rolland (fyrst 16.50 og svo aftur 35:15) og Margaret Cormack sem hefur rannsakað íslenska dýrlinga og heiðrun þeirra í mörg ár. (28:30) .

Tengill á þáttinn á vef RÚV er hér: https://www.ruv.is/utvarp/spila/helgir-domar/38025/bak9sh

Leikmannaregla Karmels - helstu atriði

Á myndinni eru m.a. fjórir meðlimir leikmannareglu Karmels hinn 26. október 2024 á degi lokaloforðs þeirra. Frá vinstri Tamás Albeck messuþjónn, bróðir Jónas Sen, bróðir Ragnar Geir Brynjólfsson, Davíð biskup, systir Hildur Sigurbjörnsdóttir og bróðir Ágúst Elvar Almy

Dagleg hugleiðsla - Kjarni lífsins í Karmel

Helsta stoð hins andlega lífs meðlima Leikmannareglu Karmels (Latína: Ordo Carmelitarum Discalceatorum Saecularis; skammstafað OCDS) er dagleg hugleiðsla – í 30 mínútur ef hægt er. Hugleiðsla er ekki einfaldlega þögn eða tiltekinn andlegur æfingatími – heldur djúpt samband við Guð í vináttu og trú. Í anda heil. Teresu frá Avílu og heil. Jóhannesar frá Krossi er hugleiðsla talin vera persónuleg og lifandi nálægð með Guði.    Hugleiðslan má eiga sér stað í kirkju, við bænaaltarið heima, eða einfaldlega í ró og næði á afviknum stað heima eða að heiman.  Ef tími eða aðstæður hamla, má skipta hugleiðslunni í tvo 15 mínútna kafla – eða lengja hana þegar tækifæri gefst. Markmiðið er ekki fullkomnun heldur tryggð og þrá eftir Guði.

Guðspjall dagsins Jóh. 21,1-19 „Elskar þú mig?“

„Elskar þú mig?“ – Hugleiðing við Jóh. 21,1–19. Mynd: ChatGPT

Það er eitthvað dularfullt og hlýlegt við upphaf þessa guðspjalls: „Eftir þetta birtist Jesús lærisveinunum aftur og þá við Tíberíasvatn.“  Hann opinberar sig með því að bíða dögunar á ströndinni og tala til hjarta lærisveinanna sem eru tómhentir eftir árangurslausar fiskveiðar alla nóttina. Hann býður til máltíðar, ber fram elskandi spurningu og boð um endurnýjað traust. Við finnum hér aftur kunnugleg stef frá upphafi Jóhannesarguðspjallsins: fiskveiðarnar, köllunina, matinn sem Jesús deilir. En hér, í lokakafla guðspjallsins, er þetta allt fyllt dýpri merkingu krossins og ljós upprisunnar lýsir nú yfir öllu sem áður gerðist.

Tveggja postula messa, hátíð hl. Filippusar og hl. Jakobs "hins minni" - 3. maí

 

Hl. Filippus og hl. Jakob – postular Krists og vitni að lífinu  

3. maí, er minningarhátíð tveggja postula Krists: heilags Filippusar og heilags Jakobs. Þeir voru hluti postulanna tólf sem Jesús útvaldi og gegndu lykilhlutverki í upphafi kirkjunnar. Báðir vitnuðu um upprisinn Drottin með lífi sínu og blóði. Þessi dagur er í íslenskri hefð nefndur Tveggjapostulamessa og á rætur í fornum sið vestrænnar kirkju, þar sem þeirra er minnst saman, því talið er að helgir dómar beggja hafi verið geymdir í sama grafhýsi í Róm.

Heilagur Aþanasíus frá Alexandríu, biskup og kirkjufræðari - minning 2. maí

 Aþanasíus frá Alexandríu – Rödd barnsins sem varð rödd kirkjunnar

Það var bjartur dagur við Miðjarðarhafið. Sólargeislarnir léku sér í öldunum og ströndin fyrir utan Alexandríu ómaði af hlátri barna að leik. Berfættir og áhyggjulausir léku nokkrir drengir sér að því að skíra. Meðal þeirra var Aþanasíus sem hélt á skel og mælti í einlægni orðin sem hann hafði heyrt í kirkjunni. Þeir skírðu hver annan í nafni Föðurins og Sonarins og hins Heilaga Anda.

Alexander biskup gekk þar hjá og sá í þessu ekki aðeins leik — hann sá köllun. Hann kallaði þá til sín og spurði út í hvað þeir væru að gera. Þegar hann sannfærðist um að skírnin hefði verið rétt framkvæmd, ákvað hann að bjóða þeim fræðslu. Þannig hófst vegferð Aþanasíusar: ekki með þrumum og eldingum, heldur við ströndina, í leik undir sólinni.

Heilagur Jósef - minning 1. maí

Heilagur Jósef hinn vinnandi.  Mynd úr safni Páfagarðs frá síðari hluta 14. aldar

Auk þess að vera brúðgumi hinnar blessuðu meyjar Maríu og fósturfaðir Jesú, var heilagur Jósef trésmiður. Með handverki sínu sá hann fyrir heilögu fjölskyldunni og tók þannig þátt í guðlegu hjálpræðisáformi.

Jósef, „hinn réttláti maður“
Í guðspjalli Matteusar er Jósef lýst sem „réttlátum manni“ (Matt 1,19), sem á biblíulegu máli merkir þann sem elskar og virðir lögmálið sem tjáningu Guðs vilja. Líkt og María var Jósef heimsóttur af engli, sem birtist honum í draumi (Matt 1,20). Og rétt eins og María sagði hann „já“ við köllun Guðs þegar honum var opinberað að barnið sem hún bar hefði verið getið af Heilögum Anda. Einkennandi eiginleiki heilags Jósefs er hógvær hlédrægni og styðjandi nærvera í bakgrunni. Ekkert orð hans er skráð í guðspjöllunum. Hann er ekki nefndur eftir atvikið þegar Jesús fannst í musterinu (Lúk 2,41–51). Líklega hafði hann þá þegar yfirgefið þessa tilveru þegar Jesús hóf opinbert starf sitt, til dæmis við brúðkaupið í Kana (Jóh 2,1–11), þó ekkert sé vitað með vissu um andlátið né hvar hann var grafinn.