 |
| Séra Jan Habets |
Í dag, 20. desember er dánardagur séra Jan Habets, sem lést árið 1994. Hann var látlaus prestur sem vann störf sín af trúmennsku og festu, án þess að leita sér áhrifa eða virðingar. Þeir sem kynntust honum muna eftir hlýju, glettni og hógværð.
Æviágrip
Jan Habets fæddist í Schaesberg 19. nóvember 1913. Schaesberg er í Limburg-héraði, austurhluta Hollands, skammt frá landamærum Þýskalands. Foreldrar hans ráku kornmyllu og hann átti tvær systur. Hann nam við menntaskólann í nágrannabænum Schimmert 1926–1932, og lagði síðan stund á undirbúningsnám til prestþjónustu. Árið 1933 gekk hann í reglu heilags Montforts og nam heimspeki í Oirschot í suðurhluta Hollands til 1935. Eftir eitt ár í kennslu hóf hann guðfræðinám og lauk því árið 1940 þegar hann var vígður til prests 3. mars.
Á árunum 1941–1947 stundaði hann klassískar fræðigreinar við háskólann í Nijmegen, hinum forna háskólabæ Hollands, og kenndi síðar við menntaskóla í Schimmert til 1968. Að því loknu kenndi hann tvö ár í Fatíma í Portúgal og starfaði sem stúdentaprestur í Lissabon 1970–1977 en það ár flutti hann til Íslands og settist að í Stykkishólmi. Hann lést á Borgarspítalanum 20. desember 1994 og útför hans var gerð frá Kristkirkju í Landakoti.
Vitnisburðir úr minningargreinum í Mbl. föstud. 30. des. 1994
„Hann var orðinn svo stór þáttur í lífi Stykkishólmsbúa, alltaf hress, frár á fæti og glaður. Engum hafði komið til hugar að svo stutt væri í burtför hans. Í Hólminum átti hann orðið marga kæra vini og mun mér óhætt að telja mig einn þeirra, svo mikil voru samskipti okkar í gegnum árin.“
Árni Helgason, Stykkishólmi
„Séra Habets skrifaði mikinn fjölda greina um málefni kaþólsku kirkjunnar, bæði í Morgunblaðið og Kaþólska kirkjublaðið. Það háði honum mikið í því starfi að hann lærði íslensku aldrei til neinnar hlítar, enda hálfsextugur þegar hann kom hingað til lands, og varð því að leita til annarra um þýðingu þess sem hann skrifaði. En vilji hans til að leggja kirkju sinni lið var óbugandi og því lét hann aldrei af þessum ritstörfum sínum, þótt það kostaði hann meiri fyrirhöfn en marga aðra að koma máli sínu á framfæri.“
Torfi Ólafsson
„Það vakti oft athygli mína hversu duglegur hinn aldurhnigni prestur var að ferðast t.d. í skammdegi og vetrarbyljum, þegar hann þurfti að þjóna og messa hjá erlendu fólki sem starfaði á ýmsum stöðum á Snæfellsnesi, en var í kaþólsku kirkjunni. Aldrei heyrði ég hann telja slík spor eftir, nema síður væri.“
séra Páll Pálsson
„Sr. Jón var greindarlegur, skarpleitur, með bjartan ennisvip, vingjarnlegur svo að af bar, rödd hans hlý og alltaf stutt í einlægan heillandi hlátur, en klæðaburður hans fábrotinn. [...] Að eiga með honum stund var eins og komast inn á aðdráttarsvið þess guðlega, því að hann laðaði alla menn til góðs með sjálfri persónu sinni, í barnslega einlægu trausti á Guði. Það var því sannkölluð gleði að fá hann í heimsókn á suðurferðum hans.“
Jón Valur Jensson
Vitnisburðirnir, í sinni heild, bera með sér virðingu þeirra sem minntust hans og sýna hvernig hann hafði áhrif í gegnum nærveru sína og störf.
Bæn
Drottinn Guð,
við þökkum þér fyrir þjónustu séra Jan Habets.
Þú þekkir líf hans, störf hans og þjónustu.
Gef að minning hans verði okkur hvatning
til trúmennsku í daglegu lífi.
Í Jesú nafni. Amen.