Undir forystu Frans páfa hefur kaþólska kirkjan tekið skref í átt að aukinni þátttöku kvenna í stjórnunarstöðum innan Vatíkansins. Nýleg dæmi um þetta eru skipanir systur Raffaellu Petrini sem forseta stjórnarráðs Vatíkansins og systur Simonu Brambilla sem yfirmanns dikasteríu fyrir vígðu lífi og samfélögum postullegs lífs. Þessar skipanir marka tímamót þar sem konur eru að taka við æðstu embættum innan stjórnsýslu kirkjunnar.
Páfi hefur lýst því yfir að konur hafi sérstaka hæfileika til stjórnunar og ígrundunar, sem séu frábrugðnir hæfileikum karla og jafnvel æðri á ákveðinn hátt. Hann hefur einnig bent á að þegar konur taka að sér hlutverk innan Vatíkansins, verði breytingar fljótt sýnilegar.
Þrátt fyrir þessar framfarir í stjórnunarhlutverkum hafa konur ekki aðgang að vígðum embættum innan kirkjunnar, svo sem prestvígslu. Páfi byggir á því sjónarmiði að útilokun kvenna frá vígðum embættum sé ekki skerðing, heldur byggist hún á „Petrínskri meginreglu“ um þjónustu og „Maríönsku meginreglunni“ um kvenleika.
Á sama tíma hefur páfi lagt áherslu á að hlutverk kvenna í kirkjunni ætti ekki að einskorðast við þjónustuhlutverk. Hann hefur bent á að kirkjan sjálf sé kvenkyns, oft nefnd "móðir kirkja", og að mikilvægi kvenna í kirkjunni sé meira en bara þjónusta. Þetta hefur leitt til umræðu um hvernig hægt sé að auka þátttöku kvenna án þess að breyta hefðbundnum hlutverkum innan kirkjunnar.