Þakkir: pexels.com |
Það er löng hefð fyrir því í okkar menningu að leita kyrrðarinnar til að leggja stund á innri skoðun. Á föstudaginn langa minnast kristnir þess að þann dag þjáðist Kristur á krossinum og því er ekki óviðeigandi að nota bænadagana til að rannsaka hugann og samviskuna, horfa inn á við og viðurkenna mistök eða freistingar. Flest ættu að geta haft gott af þannig innri skoðun hvort sem hún er gerð á trúarlegum forsendum eða ekki.
Hinar innri freistingar eru oft nálægar en samt ekki alltaf vel greinilegar. Í föstuboðskap sínum tiltók Frans páfi nokkrar þeirra:
„Að vera almáttug, fyrirmynd sem allir líta upp til, að drottna yfir öðrum: sérhver mannvera er meðvituð um hversu djúpstæð og freistandi þessi lygi getur verið. Það eru vel þekkt sannindi. Við getum orðið háð gildum eins og peningum, ákveðnum verkefnum, hugmyndum eða markmiðum, stöðu okkar, hefðum, jafnvel ákveðnum einstaklingum. Og í stað þess að hjálpa okkur að ná lengra, hefta þau okkur. Í stað þess að færa okkur nær hvert öðru, sundra þau okkur.“ [1]
RGB/29.3.2024