Undir lok fornaldar og á dögum þjóðflutninganna kom fram maður á Spáni sem síðar var kallaður „síðasti lærði maður fornaldar og fyrsti kennari miðalda“. Sá maður var heilagur Ísidór frá Sevilla, sem var uppi á árunum 560–636. Hann ólst upp á tímum mikilla umbrota, þegar Vestgotar höfðu numið land á Spáni og aríusarvilla vék fyrir kaþólskri kenningu. Ísidór varð lykilmaður í þeirri umbreytingu og ruddi braut fyrir menntun og einingu kirkjunnar.
Ísidór var fæddur í Cartagena á suðaustur-Spáni en flutti ungur til Sevilla, þar sem hann hlaut vandaða menntun – líklega undir leiðsögn eldri bróður síns Leanders, sem var biskup. Þegar Leander féll frá tók Ísidór við biskupsembættinu og gegndi því í yfir 30 ár. Hann vann af elju að því að efla kirkjuna, bæði andlega og á sviði menntunar. Hann efldi kristna fræðslu, barðist gegn villutrú og lagði hönd á plóg við að skipuleggja kirkjuþing og samræma trú og menningu meðal Spánverja.
En helsta verk hans var ritun bókarinnar Etymologiae – eins konar alfræðirit sem átti eftir að verða eitt áhrifamesta verk miðalda. Þar tók hann saman þekkingu um heimspeki, guðfræði, læknisfræði, tónlist, málfræði, náttúruvísindi og margvísleg önnur svið, og setti hana fram á aðgengilegan hátt. Í bókinni má m.a. finna þetta gullkorn: „Lectio divina est vita animae.“ – „Guðrækileg lesning er líf sálarinnar.“
Þessi setning fangar kjarnann í lífi Ísidórs; að sækja andlega næringu í fræðslu og lestur og veita öðrum þá næringu líka. Hann trúði því að kristinn maður ætti ekki að vera fáfróður heldur virkur nemandi í þjónustu sannleikans. Fyrir þessa elju var hann síðar kallaður kirkjufræðari og jafnframt verndardýrlingur internetsins og tölvunotenda – sem virðist nær ótrúlegt, en passar vel miðað við að hann safnaði og miðlaði upplýsingum fyrir samtíð sína og framtíð.
Við lærum af heilögum Ísidór að þekking og trú eiga að haldast í hendur. Á tímum þar sem menntun var að glatast, reis hann upp og gerðist verndari hennar. Hann gefur fordæmi um að menning og trú eigi að byggja hver aðra upp, og að guðrækni eigi ekki að byggjast á tilfinningum einum saman heldur líka á dýpri skilningi.
Í dag, þegar upplýsingarnar flæða hraðar en nokkru sinni, minnir Ísidór á gildi þess að lesa, læra og miðla – með hjarta sem leitar sannleikans og þjónar honum.
