 |
| Heilagur Albert mikli |
Heilagur Albert mikli, oft kallaður Albertus Magnus, fæddist í Þýskalandi um árið 1200 og gekk í reglu dóminíkana. Hann var einn mesti fræðimaður miðalda, bæði í guðfræði og náttúruvísindum, og hafði áhuga á öllu sem snerti sköpun Guðs. Hann kenndi við háskólann í París og var lærifaðir Tómasar frá Akvínó, sem síðar varð einn áhrifamesti guðfræðingur kirkjunnar.
Albert tók virkan þátt í kennslu, rannsóknum og ritstörfum, og var þekktur fyrir afar víðtæka þekkingu sem náði yfir heimspeki Aristótelesar, náttúrufræði, líffræði, jarðfræði og stjörnufræði. Hann var skipaður biskup í Regensburg en sagði síðar af sér til að snúa aftur að lífi fræðimanns og kennara. Hann var hlýðinn, hógvær og féll auðveldlega inn í líf samreglusystkina sinna þrátt fyrir stórbrotna hæfileika. Hann lést í Köln 15. nóvember 1280.
Æviágrip
Albert fæddist í borginni Lauingen við Dóná og hlaut snemma góða menntun. Hann lagði síðan leið sína til Padúa þar sem hann kynntist dóminíkönum og gekk í reglu þeirra þrátt fyrir andstöðu fjölskyldu sinnar. Munkalífið varð honum vettvangur fyrir bæði hugleiðslu og nám, og hann varð fljótlega þekktur fyrir skarpa rökhugsun og mikla vinnusemi.
Sem kennari í París og Köln reyndi hann að skýra og samræma heimspeki Aristótelesar og kristna kenningu. Hann lagði mikla áherslu á að trú og skynsemi, opinberun og rannsókn, væru ekki andstæður heldur atriði sem bæta hvert annað upp. Rit hans eru ótrúlega mörg og ná yfir svið sem í dag myndu tilheyra náttúruvísindum, heimspeki, guðfræði, siðfræði og stjórnspeki.
Albert var skipaður biskup í Regensburg árið 1260. Þar tókst honum að koma á friði í borginni og endurskipuleggja kirkjumál, en hann lét af embætti að tveimur árum liðnum og sneri sér aftur að fræðunum. Hann tók einnig þátt í kirkjuþingi í Lyon og var mikið í sendiferðum á vegum Páfagarðs.
Píus páfi XI tók hann í tölu heilagra árið 1931 og lýsti hann jafnframt kirkjufræðara.
Tilvitnun
Honum er eignuð þessi hugsun sem hefur orðið mörgum spekiáhugamönnum að leiðarljósi:
„Öll sköpunin er opin bók, skrifuð með fingri Guðs.“
Lærdómur
Heilagur Albert mikli minnir okkur á að trúin þarf ekki að óttast þekkinguna. Hann leitaði sannleikans í sköpuninni með sömu auðmýkt og hann þjónaði Guði í bænalífi sínu. Samræmi trúar og skynsemi, sem hann lagði áherslu á, er jafn mikilvægt í okkar samtíð þar sem andstæður og sundrung eru oft í sviðsljósinu. Albert kallar okkur til að elska sannleikann, rannsaka hann og leitast við að sjá sköpunina með augum trúar og virðingar.
Bæn
Guð, þú sem gafst heilögum Alberti mikla náð til að sameina djúpa fræðivinnu og auðmjúka trú, veittu okkur að feta sömu braut; að leita sannleikans af hreinu hjarta og þjóna þér af trúfesti. Gef að við megum sjá fingraför þín í allri sköpuninni og láta ljós þitt lýsa veg okkar.
Fyrir Krist, Drottin vorn. Amen.