 |
| Hl. Jósef frá Cupertino, verndardýrlingur flugmanna og geimfara |
Heilagur Jósef frá Cupertino (1603–1663) er meðal þeirra dýrlinga sem vekja hvað mesta undrun. Hann var fátækur fransiskani sem þótti einfaldur, en bar með sér djúpa trú, mikla auðmýkt og óvænta náðargáfu: í bæn og við altarisgöngu lyftist hann upp frá jörðu, svo aðrir sáu. Af þeim sökum hefur hann verið kallaður „fljúgandi munkurinn“ og er verndardýrlingur flugmanna og geimfara.
Æviágrip
Jósef fæddist árið 1603 í bænum Cupertino á Ítalíu. Fátækur og veiklulegur, með litla menntun og litla hæfileika, virtist hann ólíklegur til að fá inngöngu í trúarreglu. Honum var hafnað af kapúsínum, en loks tóku fransiskanarnir hann að sér. Þar þjónaði hann af einlægni í smáverkum og sýndi í öllu hógværð og hlýðni. Með tímanum kom í ljós að bæn hans var svo djúp að hann missti meðvitund um umhverfi sitt, og í algleymi trúarinnar hlaut hann svokallaðar levitationir – hann lyftist bókstaflega upp frá jörðu.
Þessi undur ollu bæði aðdáun og tortryggni, og var hann því fluttur milli klaustra til að forðast athygli. Hann lifði þó alltaf í einfaldri trú, með hugann einbeittan í Kristi, og lést 18. september 1663 í Osimo á Ítalíu.
Tilvitnun
Hann á að hafa sagt með hógværð: „Ef Guð gerir eitthvað gott í gegnum mig, þá er það hans verk, ekki mitt.“
Sjónarvottar að undrum
Í heimildum sem varðveist hafa um líf hans segir að hundruð manna hafi séð hann lyftast upp frá jörðu við bæn. Til dæmis þegar hann hlýddi messu sveif hann yfir gólfinu eða jafnvel lengra upp þar sem hann gat snert altarið eða myndir á veggjum. Í einu tilfelli sagði hópur manna að hann hefði í algleymi svifið út um kirkjudyrnar og til ólívutrés í garðinum.
Áhorfendur voru ekki aðeins einfalt fólk heldur einnig lærðir menn og kirkjulegir embættismenn. Páfinn Urban VIII á að hafa séð hann í þessu ástandi og verið djúpt hrærður. Vegna þessara fyrirbæra var hann rannsakaður ítrekað af kirkjuyfirvöldum, en alltaf kom í ljós að undrin voru raunveruleg og ekki við hann að sakast. Þess vegna var hann fluttur milli klaustra til að vernda hann fyrir ágangi forvitinna.
Lærdómur
Ævi hl. Jósefs Cupertino minnir okkur á að Guð velur sér ekki alltaf hina hæfileikaríkustu og mest menntuðu, heldur hina auðmjúku sem treysta honum í öllu. Undrin voru ekki til að vekja athygli, heldur vitnisburður um að Guð er yfir náttúrulögmálin hafinn. Fyrir okkur í dag er hann tákn um að lífið fær nýja vídd þegar við leyfum Guði að lyfta okkur upp úr hversdagsleikanum.
Bæn
Heilagi Jósef frá Cupertino, sem barst á vængjum trúarinnar upp frá jörðu, bið fyrir okkur að við lærum auðmýkt, einfalda trú og einlæga bæn. Vertu okkur hjálp í vanda og leið okkur nær Kristi. Amen.