Hl. Jóhannes Baptist de la Salle - minning 7. apríl

Heilagur Jóhannes Baptist de la Salle (1651–1719) var franskur prestur sem helgaði líf sitt því að mennta börn fátækra og styðja kristna kennara. Hann fæddist í Reims inn í efnaða fjölskyldu og virtist ætla að lifa tiltölulega venjulegu lífi innan kirkjunnar. En Guð kallaði hann til annars verks – að gera eitthvað nýtt og djarft; stofna trúarlegt samfélag karla sem ekki voru prestar en helguðu líf sitt kristinni menntun.

De la Salle stofnaði Bræðralag kristinna skóla (Fratres Scholarum Christianarum), sem varð fyrsta reglubundna samfélagið í kirkjunni þar sem leikmenn kenndu. Hann var sannfærður um að öll börn, einnig börn fátækra ættu rétt á vandaðri menntun. Í stað þess að búa við þægindi prestssetursins, flutti hann inn á heimili kennaranna og deildi með þeim fátækt og starfi – oft á kostnað eigin heilsu og virðingar í samfélaginu.

„Í þjáningunni leiðir Guð okkur til nýs lífs“ – Páfi í messu fyrir sjúka

Frans páfi var viðstaddur messu í Vatíkaninu þann 6. apríl 2025, en hann flutti ekki sjálfur hómilíuna heldur var hún lesin af Monsignore Filippo Ciampanelli fyrir hans hönd.​ Í hómilíunni var dregið fram mikilvægi þess að sjá Guð starfa í þjáningum og veikindum. Jesús, sem grætur með vinum sínum og kallar Lasarus aftur til lífsins, er tákn Guðs sem „gefst aldrei upp á okkur“. Boðskapurinn var að þjáningin sé ekki aðeins neikvætt ástand, heldur geti hún orðið grundvöllur nýs lífs, ef við leyfum kærleika Guðs að snerta okkur í veikleikanum. Hann sagði að í veikindum og líkamlegum vanmætti geti fólk fundið Jesú nær sér og lært að treysta honum betur.

Guðspjall dagsins: „Sá yðar sem syndlaus er“

Sagan um konuna sem staðin var að hórdómi og færð fyrir Jesú (Jóh 7,53–8,11) hefur sérstaka stöðu í Biblíunni. Hún finnst aðeins í Jóhannesarguðspjalli, og jafnvel þar er hún ekki í öllum handritum. Sum forn handrit sleppa þessum kafla alveg, eða setja hann annars staðar, svo sem í Lúkasarguðspjall. Margir fræðimenn telja þó að sagan hafi verið sönn og borist munnlega meðal fyrstu kristinna manna, þar til hún fékk fastan sess í ritningunni. Hún ber með sér dýpt og mildi sem er í samræmi við það sem við vitum um Jesú og kenningu hans, og kirkjan hefur löngum litið á hana sem dæmi um miskunnsemi og réttlæti.

Í sögunni mætum við Jesú sem kennara í musterinu, umkringdan fólki sem þráir orð lífsins. Inn í þessa kyrru stund kennslu berst óvænt truflun. Farísear og fræðimenn draga með sér konu sem hefur verið staðin að hórdómi — og stilla henni upp, bersýnilega sem táknmynd skammar og dóms. En í raun eru þeir ekki að leita réttlætis — þeir eru að reyna að sakfella bæði konuna og Jesú.

Heilagur Ísidór biskup og kirkjufræðari - minning 4. apríl

Undir lok fornaldar og á dögum þjóðflutninganna kom fram maður á Spáni sem síðar var kallaður „síðasti lærði maður fornaldar og fyrsti kennari miðalda“. Sá maður var heilagur Ísidór frá Sevilla, sem var uppi á árunum 560–636. Hann ólst upp á tímum mikilla umbrota, þegar Vestgotar höfðu numið land á Spáni og aríusarvilla vék fyrir kaþólskri kenningu. Ísidór varð lykilmaður í þeirri umbreytingu og ruddi braut fyrir menntun og einingu kirkjunnar.

Ísidór var fæddur í Cartagena á suðaustur-Spáni en flutti ungur til Sevilla, þar sem hann hlaut vandaða menntun – líklega undir leiðsögn eldri bróður síns Leanders, sem var biskup. Þegar Leander féll frá tók Ísidór við biskupsembættinu og gegndi því í yfir 30 ár. Hann vann af elju að því að efla kirkjuna, bæði andlega og á sviði menntunar. Hann efldi kristna fræðslu, barðist gegn villutrú og lagði hönd á plóg við að skipuleggja kirkjuþing og samræma trú og menningu meðal Spánverja.

Hl. María frá Egyptalandi - minning 2. apríl

Heilög María frá Egyptalandi, einnig þekkt sem hl. María Egyptica, er ein af merkustu iðrandi syndurum kristinnar sögu. Hún fæddist í Alexandríu og yfirgaf heimili sitt tólf ára gömul og lifði lífi í lauslæti og vændi þar til hún var 29 ára og fór til Jerúsalem, en þar upplifði hún djúpa umbreytingu þegar innri rödd hindraði hana í að ganga inn í Basilíku hins heilaga kross. 

Hl. Frans frá Paola - minning 2. apríl

Heilagur Frans frá Paola – einsetumaður og stofnandi Minims-reglunnar fæddist í Paola, í héraðinu Cosenza á Ítalíu, þann 27. mars 1416. Sem barn fékk hann alvarlega sýkingu í annað augað, og foreldrar hans hétu á heilagan Frans frá Assisi að hann myndi klæðast fransiskanakufli í heilt ár ef hann næði bata. Eftir bata, þegar hann var 15 ára, gekk hann í klaustrið í San Marco Argentano (Cosenza) til að uppfylla heit foreldra sinna. Þar sýndi hann strax djúpa tilhneigingu til bænar og mikla guðrækni, ásamt nokkrum yfirnáttúrulegum gjöfum. Að dvölinni lokinni fór hann í pílagrímsferð með foreldrum sínum til að leita að viðeigandi trúarreglu. Þau heimsóttu Assisi, Montecassino, Róm, Loreto og Monte Luco. Í Róm varð hann sleginn af auðæfum páfagarðs og sagði: „Drottinn okkar var ekki svona.“ Þetta var fyrsta merki um umbótavilja hans.  

Frans páfi viðurkennir hetjulegar dyggðir þjóna Guðs

Frans páfi hefur heimilað útgáfu á tilskipunum sem tengjast nokkrum helgunarmálum, þar á meðal málefni blessaðs Péturs To Rot frá Papúa Nýju-Gíneu og blessaðs Ignatius Choukrallah Maloyan erkibiskups.  

Blessaður Pétur To Rot: Fyrsti dýrlingur Papúa Nýju-Gíneu 

Pétur To Rot fæddist 5. mars 1912 og var alinn upp í kristinni trú. Hann var trúkennari og starfaði ötullega við það í samfélagi sínu. Á tímum seinni heimsstyrjaldarinnar, þegar japanska hernámsliðið bannaði kristna starfsemi og prestarnir voru fangelsaðir, hélt Pétur áfram að leiða bænir og veita sakramentin.  Hann var staðfastur í vörn sinni fyrir helgi hjónabandsins og lagðist gegn fjölkvæni. Hann mótmælti því jafnvel þegar eldri bróðir hans tók sér aðra konu. Bróðir hans kærði hann til yfirvalda, og hann var dæmdur í tveggja mánaða fangelsi, þar sem eitrað var fyrir honum og hann lést í júlí 1945.