Heilagur Ísidór biskup og kirkjufræðari - minning 4. apríl

Undir lok fornaldar og á dögum þjóðflutninganna kom fram maður á Spáni sem síðar var kallaður „síðasti lærði maður fornaldar og fyrsti kennari miðalda“. Sá maður var heilagur Ísidór frá Sevilla, sem var uppi á árunum 560–636. Hann ólst upp á tímum mikilla umbrota, þegar Vestgotar höfðu numið land á Spáni og aríusarvilla vék fyrir kaþólskri kenningu. Ísidór varð lykilmaður í þeirri umbreytingu og ruddi braut fyrir menntun og einingu kirkjunnar.

Ísidór var fæddur í Cartagena á suðaustur-Spáni en flutti ungur til Sevilla, þar sem hann hlaut vandaða menntun – líklega undir leiðsögn eldri bróður síns Leanders, sem var biskup. Þegar Leander féll frá tók Ísidór við biskupsembættinu og gegndi því í yfir 30 ár. Hann vann af elju að því að efla kirkjuna, bæði andlega og á sviði menntunar. Hann efldi kristna fræðslu, barðist gegn villutrú og lagði hönd á plóg við að skipuleggja kirkjuþing og samræma trú og menningu meðal Spánverja.

Hl. María frá Egyptalandi - minning 2. apríl

Heilög María frá Egyptalandi, einnig þekkt sem hl. María Egyptica, er ein af merkustu iðrandi syndurum kristinnar sögu. Hún fæddist í Alexandríu og yfirgaf heimili sitt tólf ára gömul og lifði lífi í lauslæti og vændi þar til hún var 29 ára og fór til Jerúsalem, en þar upplifði hún djúpa umbreytingu þegar innri rödd hindraði hana í að ganga inn í Basilíku hins heilaga kross. 

Hl. Frans frá Paola - minning 2. apríl

Heilagur Frans frá Paola – einsetumaður og stofnandi Minims-reglunnar fæddist í Paola, í héraðinu Cosenza á Ítalíu, þann 27. mars 1416. Sem barn fékk hann alvarlega sýkingu í annað augað, og foreldrar hans hétu á heilagan Frans frá Assisi að hann myndi klæðast fransiskanakufli í heilt ár ef hann næði bata. Eftir bata, þegar hann var 15 ára, gekk hann í klaustrið í San Marco Argentano (Cosenza) til að uppfylla heit foreldra sinna. Þar sýndi hann strax djúpa tilhneigingu til bænar og mikla guðrækni, ásamt nokkrum yfirnáttúrulegum gjöfum. Að dvölinni lokinni fór hann í pílagrímsferð með foreldrum sínum til að leita að viðeigandi trúarreglu. Þau heimsóttu Assisi, Montecassino, Róm, Loreto og Monte Luco. Í Róm varð hann sleginn af auðæfum páfagarðs og sagði: „Drottinn okkar var ekki svona.“ Þetta var fyrsta merki um umbótavilja hans.  

Frans páfi viðurkennir hetjulegar dyggðir þjóna Guðs

Frans páfi hefur heimilað útgáfu á tilskipunum sem tengjast nokkrum helgunarmálum, þar á meðal málefni blessaðs Péturs To Rot frá Papúa Nýju-Gíneu og blessaðs Ignatius Choukrallah Maloyan erkibiskups.  

Blessaður Pétur To Rot: Fyrsti dýrlingur Papúa Nýju-Gíneu 

Pétur To Rot fæddist 5. mars 1912 og var alinn upp í kristinni trú. Hann var trúkennari og starfaði ötullega við það í samfélagi sínu. Á tímum seinni heimsstyrjaldarinnar, þegar japanska hernámsliðið bannaði kristna starfsemi og prestarnir voru fangelsaðir, hélt Pétur áfram að leiða bænir og veita sakramentin.  Hann var staðfastur í vörn sinni fyrir helgi hjónabandsins og lagðist gegn fjölkvæni. Hann mótmælti því jafnvel þegar eldri bróðir hans tók sér aðra konu. Bróðir hans kærði hann til yfirvalda, og hann var dæmdur í tveggja mánaða fangelsi, þar sem eitrað var fyrir honum og hann lést í júlí 1945.  

Heilög Balbina - minning 31. mars

Heilög Balbina var kristin mey í Róm á 2. öld og er heiðruð sem dýrlingur í Kaþólsku kirkjunni. Hún var dóttir heilags Quirinusar, rómversks embættismanns.  Samkvæmt sögn var hún með sjúkdóm sem orsakaði bólgu í hálsi. Alexander páfi I ráðlagði henni að snerta fjötra Péturs postula í trú og biðja Guð um lækningu. Hún gerði það og læknaðist. 

Undir stjórn keisarans Hadrianusar voru Balbina og faðir hennar handtekin, pyntuð og að lokum hálshöggvin, líklega um árið 130. Balbina var grafin við Via Appia, þar sem síðar var reist kirkja henni til heiðurs, San Balbina all'Aventino, sem er ein af elstu kirkjum Rómar. Stytta af heilagri Balbinu stendur við Péturstorg í Vatíkaninu, hluti af súlnagöngunum. Styttan var gerð sennilega af Giovanni Maria de Rossi á 17. öld. 

Guðspjall dagsins - Týndi sonurinn

Guðspjall dagsins, Lúkas 15, 1-3 og 11-32, segir frá dæmisögunni um týnda soninn, sem er ein af þremur dæmisögum Jesú um hið týnda og fundna. Í þessum kafla er lögð áhersla á miskunn Guðs og gleði hans yfir því að syndarar snúi aftur til hans. Dæmisagan er ein sú áhrifamesta í guðspjöllunum og hefur haft djúp áhrif á kristna siðfræði og trúarlíf.

Í upphafi sögunnar biður yngri sonurinn um sinn hluta arfsins og fer burt til fjarlægs lands þar sem hann eyðir öllu í lífsins lystisemdir. Hann gerir það sem margir í heiminum gera – hann notar gjafir Guðs án þess að skynja ábyrgðina sem fylgir þeim. Þessi arfur er táknrænn fyrir þá náð og blessun sem Guð gefur öllum mönnum, en ekki allir meðtaka hana af ábyrgð eða nota hana skynsamlega. Að lokum missir hann allt og lendir í örbirgð.

Gerð andlitsmyndar hl. Teresu frá Avíla

Hl. Teresa frá Avíla (1515–1582) var tekin í tölu heilagra af Gregoríusi XV páfa 12. mars 1622 og útnefnd kirkjufræðari af Páli VI páfa árið 1970, ein af fjórum konum sem hefur hlotnast sá heiður. Hún var þekkt fyrir andlegt innsæi, ritstörf og umbætur innan Karmelreglunnar. Hún stofnaði „hina skólausu“ grein Karmelreglunnar (OCD) ásamt hl. Jóhannesi af Krossi og var mikill áhrifavaldur í andlegu lífi kristinna manna.  

Þann 28. ágúst 2024 hófst í Alba de Tormes á Spáni enn einn kaflinn í langri sögu jarðneskra leifa hl. Teresu með opnun grafar hennar. Þetta er hluti af þeirri langvarandi hefð að rannsaka, varðveita og heiðra jarðneskar leifar hennar.  Þetta hefur verið gert nokkrum sinnum í gegnum aldirnar, meðal annars stuttu eftir andlát hennar þegar í ljós kom að jarðneskar leifar hennar voru óforgengilegar. Í þetta sinn var farið í viðamikið og vandað rannsóknarferli sem nær hápunkti með opinberri sýningu frá 11. til 25. maí 2025, áður en gröfinni verður lokað á ný.