Heilög Dóróthea frá Sesareu í Kappadókíu var kristin mey sem lifði á tímum rómverska keisarans Díókletíanusar. Hún var þekkt fyrir fegurð, auðmýkt, hyggindi og guðlega visku, sem vakti undrun margra. Vegna trúar sinnar var hún handtekin af landstjóranum Sapríkíusi og leidd fyrir dóm. Þar játaði hún staðfastlega trú sína á Krist og neitaði að færa fórnir til heiðinna guða. Þrátt fyrir harðar pyntingar stóð hún óbifanleg í trú sinni.
Til að reyna að leiða Dórótheu af trú sinni, sendi Sapríkíus til hennar tvær konur, systurnar Kristínu og Kallistu, sem áður höfðu verið kristnar en afneitað trúnni af ótta við pyntingar. Hann skipaði þeim að sannfæra Dórótheu um að færa fórnir til heiðinna goða, en hið gagnstæða gerðist. Dóróthea sannfærði þær um að miskunn Guðs væri öllum veitt sem iðrast, og þær sneru aftur til Krists. Fyrir þetta voru þær bundnar saman og brenndar lifandi í tjörupotti, og með píslarvætti sínu fengu þær fyrirgefningu og sigurskrúð.
Eftir þetta var Dóróthea enn pyntuð, en hún þoldi þjáningarnar með gleði og þakkaði Kristi fyrir að kalla hana til Paradísar og himneskrar brúðkaupsstofu. Á leiðinni til aftöku spottaði einn af ráðgjöfum landstjórans, Þeófílus, hana og sagði: "Brúður Krists, sendu mér epli og rósir úr Paradís brúðguma þíns." Dóróthea kinkaði kolli og svaraði: "Ég skal gera það."
Á aftökustaðnum bað Dóróthea um stund til bæna. Þegar hún lauk bæninni birtist engill í líki fallegs barns með þrjú epli og þrjár rósir á hreinum líndúki. Hún bað engilinn að færa Þeófílusi þetta, og var síðan hálshöggvin með sverði.
Þegar Þeófílus fékk þessa gjöf, var hann djúpt snortinn og játaði Krist sem hinn sanna Guð. Vinir hans undruðust og spurðu hvort hann væri að gera grín eða væri orðinn vitlaus. Hann fullvissaði þá um að svo væri ekki. Þá spurðu þeir um ástæðu þessarar skyndilegu breytingar. Hann spurði hvaða mánuður væri. "Febrúar," svöruðu þeir. "Á veturna er Kappadókía þakin ís og frosti, og trén eru lauflaus. Hvað haldið þið? Hvaðan koma þessi epli og blóm?" Eftir harðar pyntingar var Þeófílus hálshöggvinn með sverði.
Leifar heilagrar Dórótheu eru varðveittar í Róm, í kirkju sem helguð er henni, og höfuð hennar er einnig í Róm, í kirkju heilagrar Maríu í Trastevere.
Saga heilagrar Dórótheu minnir okkur á kraft trúarinnar og mikilvægi þess að standa staðfastur í trúnni, jafnvel á tímum ofsókna. Hún sýnir einnig hvernig trúin getur snert hjörtu annarra og leitt þá til iðrunar og trúar. Minning hennar er haldin hátíðleg 6. febrúar ár hvert.