Heilagur Nikulás frá Flüeli (1417–1487) var svissneskur einsetumaður og dýrlingur sem á sér einstaka sögu. Hann var giftur maður og faðir tíu barna en fann sig kallaðan til einlífis og andlegrar íhugunar. Nikulás var virðulegur borgari í kantónunni Unterwalden og starfaði sem ráðgjafi og dómari. Hann var þekktur fyrir réttlæti og skynsemi og gegndi mikilvægu hlutverki í stjórnmálum síns tíma.
Á fertugsaldri varð hann æ meir meðvitaður um innri köllun sína til algerrar helgunar. Með samþykki konu sinnar, Dorotheu, yfirgaf hann fjölskyldu sína og hóf líf í einveru. Í tuttugu ár lifði hann einangraður, sagður hafa nærst einvörðungu á heilagri kvöldmáltíð. Margir leituðu til hans eftir ráðum, bæði bændur og ráðamenn, og hann varð tákn friðar og sáttar.
Einn merkasti atburðurinn í lífi hans var sáttagerðin við Stans árið 1481, þegar stefndi í að átök milli kantóna myndu sundra Sviss. Þegar fundarmenn gátu ekki komið sér saman um stjórnarskrá, var Nikulás fenginn til ráðgjafar. Hann sendi þeim skeyti sem innihélt leiðbeiningar um frið og einingu. Boðskapur hans var svo sannfærandi að fundarmenn náðu sáttum, sem björguðu landinu frá blóðugri sundrungu.
Ein af frægustu tilvitnunum hans er: „Friður hefst í hjartanu, því ef hjartað er í óreiðu, verður ekki friður utan þess.“ Þetta endurspeglar trú hans á að innri ró leiði til ytri sátta. Líf hans sýnir að fórnfýsi og trúarleg hollusta geta haft víðtæk áhrif, ekki aðeins fyrir einstaklinginn sjálfan heldur einnig fyrir samfélagið í heild.
Lærdómurinn sem draga má af ævi heilags Nikulásar er margþættur. Fyrst og fremst minnir hann á að sannur friður hefst í hjarta hvers einstaklings og að samstaða og fyrirgefning eru lykillinn að varanlegum sáttum. Hann sýnir einnig að jafnvel þeir sem hafa stofnað fjölskyldu og gegnt veraldlegum embættum geta fengið köllum til andlegs lífs. Trú hans og hollusta við Guð veittu honum visku sem gerði hann að friðflytjanda og fyrirmynd fyrir komandi kynslóðir.
Heiðrun heilags Nikulásar er enn til staðar, ekki síst í Sviss þar sem hann er þjóðardýrlingur. Páfi heimsótti helgistaði hans árið 1984 og 19. júní 1989 kom hópur íslenskra ungmenna í pílagrímsferð til Flüeli undir leiðsögn séra Jakob Rolland. Pílagrímsferðinni var heitið til Meðugorje í þáverandi Júgóslavíu með viðstöðu á ýmsum merkum helgistaðum meginlandsins. Í Flüeli skoðaði hópurinn heimili Nikulásar, einsetumannskofa og kapellu. Einnig heimsóttu þau kirkjuna þar sem jarðneskar leifar hans eru varðveittar ásamt kufli hans.
Frægð Nikulásar byggist ekki aðeins á djúpri trú hans heldur einnig á áhrifum hans á svissneskt samfélag. Hann er kallaður óformlegur faðir svissneska ríkjasambandsins, og minning hans lifir sem vitnisburður um kraft bænar og helgunar. Heilagur Nikulás frá Flüeli er þó ekki eini verndardýrlingur Sviss. Meðal annarra verndardýrlinga landsins eru heilagur Gallen, írskur munkur sem stofnaði klaustrið í St. Gallen, heilagur Beatus, sem sagður er hafa verið fyrsti kristni trúboði Sviss, og heilög Verena, egypsk kona sem er verndardýrlingur hjúkrunarfræðinga og fátækra. Af þessum dýrlingum er heilagur Nikulás þó sá sem hefur mesta þýðingu fyrir sjálfsmynd Sviss, þar sem hann var sjálfur Svisslendingur og hafði bein áhrif á þróun landsins. Hann er því oft nefndur aðaldýrlingur Sviss.
Í Trúfræðsluriti Kaþólsku kirkjunnar (kafla 226) er vitnað í bæn hans sem speglar djúpa helgun hl. Nikulásar og fullkomið traust hans á Guði:
"Drottinn minn og Guð minn, taktu frá mér allt sem fjarlægir mig frá þér. Drottinn minn og Guð minn, gefðu mér allt sem færir mig nær þér. Drottinn minn og Guð minn, leystu mig frá sjálfum mér svo ég geti gefið mig algjörlega þér."
https://en.wikipedia.org/wiki/Nicholas_of_Fl%C3%BCe
