19 apríl 2025

Helgihald föstudagsins langa í Páfagarði: „von Krists er akkeri fyrir sálina“


Gugerotti kardínáli stýrði hátíðlegri helgistund föstudagsins langa í Péturskirkjunni í Róm, fyrir hönd Frans páfa, sem er enn í bataferli. Í prédikun sinni lagði bróðir Roberto Pasolini, OFM Cap, predikari páfagarðs, áherslu á að „Kristur er akkeri vonar okkar“.

Ekki hefðbundin messa
Föstudagurinn langi er eini dagur ársins þar sem heilög messa er ekki haldin. Í staðinn fer fram hátíðleg helgistund sem skiptist í þrjá hluta:

1. Orðsþjónusta, sem nær hámarki í lestri eða söng Passíunnar samkvæmt Jóhannesi; 
2. Tilbeiðsla krossins; 
3. Meðtaka Altarissakramentisins, þar sem brauðið sem vígt var daginn áður er meðtekið af söfnuðinum.

Sigur í mótsögn
Í prédikun sinni minnti bróðir Roberto Pasolini á að í hjarta hinnar þrískiptu helgi páskahátíðarinnar liggur leyndardómur föstudagsins langa. Mitt á milli hátíðar skírdags og gleði páskadags er þessi rauði dagur í litúrgíunni – dramatísk áminning um kærleika Krists sem opinberast í þjáningu hans. Þetta er þó ekki dagur ósigurs, heldur sigurs í mótsögn – sigur kærleikans sem gefur sig að öllu leyti.

Viska krossins
Predikarinn hvatti til íhugunar á því sem hann kallaði „visku krossins“. Á tímum gervigreindar og reiknimeðferða býður krossinn okkur upp á aðra tegund visku – visku sem hvorki metur né keppir, heldur elskar og gefur. Þessi viska er ekki vélræn heldur persónuleg og opin Guði. Hann vísaði í Hebreabréfið þar sem segir: „Á dögum jarðvistar sinnar bar Jesús með sárum andvörpum og tárum bænir fram fyrir þann sem megnaði að frelsa hann frá dauða og hann var bænheyrður sakir trúar sinnar. “ (Heb 5,7). Þetta virðist mótsagnakennt – hvernig var hann bænheyrður þegar hann dó samt á krossinum? Bróðir Roberto svaraði: Faðirinn svaraði ekki með því að forða syninum frá þjáningu, heldur með því að styrkja hann til að taka hana að sér af frjálsum vilja.

Þrjú augnablik traustsins
Bróðir Roberto íhugaði þrjú lykilaugnablik í píslarsögunni sem sýna traust Krists:

Í Getsemane, þegar Jesús mætir þeim sem ætla að handtaka hann og segir:
„Jesús vissi allt sem yfir hann mundi koma, gekk fram og sagði við þá: „Að hverjum leitið þið?“ Þeir svöruðu honum: „Að Jesú frá Nasaret.“ Hann segir við þá: „Ég er hann.“ (Jóh 18,4–5) Þetta er ekki uppgjöf heldur hugrökk sjálfsákvörðun. Hann hafði áður sagt: „Enginn tekur líf mitt frá mér, heldur gef ég það af fúsum vilja. Ég hef vald til að láta það af hendi og hef vald til að taka það aftur.“ (Jóh 10,18)

Á krossinum, þegar hann segir:
„Jesús vissi að allt var þegar fullkomnað. Þá sagði hann til þess að ritningin rættist: „Mig þyrstir.“ (Jóh 19,28) Þessi setning opinberar viðkvæmni hans og þörfina fyrir að þiggja – því elskan felst ekki aðeins í því að gefa, heldur líka að þiggja.

Loks, þegar hann segir:
„Þegar Jesús hafði fengið edikið sagði hann: „Það er fullkomnað.“ Þá hneigði hann höfuðið og gaf upp andann.“ (Jóh 19,30) Þetta er ekki andvarp örvæntingar heldur yfirlýsing um að allt sé framkvæmt. Jesús gaf allt – líf sitt og anda – án fyrirvara.

Traust á leyndardóminn
Í aðdraganda hins helga árs minnti Frans páfi okkur á að „Kristur er akkeri vonar“ (Heb 6,19). En von getur verið erfið í þjáningu. Því skulum við, eins og Hebreabréfið segir, ganga, „með djörfung að hásæti Guðs náðar. Þar finnum við miskunn og náð þegar við erum hjálparþurfi.“ (Heb 4,16). Við komum til krossins ekki til að skilja hann til fulls, heldur til að treysta leyndardómi hans – og leyfa þeirri trú að móta líf okkar.

Að tilbiðja með hjartanu
Bróðir Roberto hvatti til þess að tilbeiðslan við krossinn verði ekki einungis ytri athöfn, heldur innri ákvörðun. Við veljum að treysta þeim vegi sem Guð hefur valið til að frelsa heiminn – ekki með því að fjarlægja þjáningu, heldur með því að fylgja okkur í gegnum hana.

Von sem elskar
„Krossinn lofar ekki huggun,“ sagði hann að lokum, „heldur kærleika.“
Og þó við séum veikburða og óundirbúin, þá fyllir Heilagur Andi hjörtu okkar með mildum krafti guðlegrar elsku. Þess vegna getum við elskað – vini okkar, fjölskyldu okkar, og jafnvel þá sem særa okkur – því að „við elskum því að Guð elskaði okkur að fyrra bragði.“ (1 Jóh 4,19).

Heimild:
Þýtt og endursagt eftir frétt Vatican News: Liturgy of the Lord’s Passion: “Christ is the anchor of our hope”, eftir Deborah Castellano Lubov, birt 18. apríl 2025. Fréttina og myndband af viðburðinum má finna í heild sinni hér: https://www.vaticannews.va/en/pope/news/2025-04/solemn-liturgy-of-lords-passion-on-good-friday.html

Minning hinna fyrstu píslarvotta kirkjunnar í Rómaborg - 30. júní

Hinir fyrstu píslarvottar kirkjunnar í Rómaborg. Mynd: ChatGPT Í dag, 30. júní, minnir kirkjan okkur á hina fyrstu píslarvotta kirkjunnar í ...