Frans páfi var viðstaddur messu í Vatíkaninu þann 6. apríl 2025, en hann flutti ekki sjálfur hómilíuna heldur var hún lesin af Monsignore Filippo Ciampanelli fyrir hans hönd. Í hómilíunni var dregið fram mikilvægi þess að sjá Guð starfa í þjáningum og veikindum. Jesús, sem grætur með vinum sínum og kallar Lasarus aftur til lífsins, er tákn Guðs sem „gefst aldrei upp á okkur“. Boðskapurinn var að þjáningin sé ekki aðeins neikvætt ástand, heldur geti hún orðið grundvöllur nýs lífs, ef við leyfum kærleika Guðs að snerta okkur í veikleikanum. Hann sagði að í veikindum og líkamlegum vanmætti geti fólk fundið Jesú nær sér og lært að treysta honum betur.
Í prédikun sinni vísaði hann til guðspjallsins um upprisuna í Betaníu (Jóh. 11), þar sem Jesús kallaði Lasarus út úr gröfinni. Hann sagði:
„Í veikindunum grípur Guð hönd okkar og opnar okkur fyrir nýju lífi – ekki endilega kraftaverki lækningar, heldur innra kraftaverki vonar.“
Páfi hvatti til þess að taka fagnandi á móti þeim sem þjást og að tileinka sér „menningu samkenndar“. Hann lagði einnig áherslu á mikilvægi sameiginlegrar bænar, og sagði að bænir sjúkra og aldraðra væru dýrmætur fjársjóður kirkjunnar.
Messan sjálf var hluti af „Pílagrímsdegi vonarinnar“ með sjúkum og fötluðum sem hluti af athöfnum hins heilaga árs 2025. Páfinn heilsaði sjálfur þátttakendum að messu lokinni og gaf þeim sérstaka blessun.
