 |
| Heilagir Símon „vandlætari“ og Júdas Taddeus postular |
Í guðspjalli dagsins Lk. 6,12-19, sjáum við Jesú ganga upp á fjall til bænar, og velja sér því næst tólf postula. Eftir nótt á bæn til Föðurins gengur hann niður af fjallinu og hittir fjölda fólks sem vill hlýða á hann, snerta hann og læknast. Þar með hefst það verkefni sem hann treystir postulunum fyrir: að miðla þessari læknandi náð áfram út í heiminn.
Æviágrip
Heilagir Símon og Júdas Taddeus tilheyra hópi þeirra postula sem minnst er sagt frá í guðspjöllunum, en samkvæmt hefðinni voru þeir samt meðal frændsystkina Jesú. Júdas Taddeus, oft nefndur einfaldlega Taddeus, var sonur Alfeusar og Maríu Kleófas. Samkvæmt fornkirkjulegri hefð, sem m.a. má rekja til Hegesippusar — kristins sagnaritara frá Palestínu á 2. öld sem ferðaðist til Rómar og skráði frásagnir um fyrstu biskupa og ættartengsl fjölskyldu Jesú — var Alfeus talinn bróðir heilags Jósefs, en María Kleófas frænka Maríu meyjar. Júdas Taddeus væri þá frændi Jesú og bróðir Jakobs yngra, sem einnig er talinn einn af postulunum.
Símon, sem nefndur er „hinn ákafi“ eða „vandlætari“, var líklega þátttakandi í þeim hópi sem barðist gegn yfirráðum Rómverja. Með vali sínu á Símoni og Matteusi tollheimtumanni sýnir Jesús að hann kallar saman menn úr andstæðum áttum samfélagsins og sameinar þá í þjónustu kærleikans.
Eftir uppstigninguna er sagt að Símon og Júdas hafi sameinast í trúboðsför til Sýrlands, Armeníu og Persíu, þar sem þeir hafi orðið píslarvottar. Samkvæmt fornum heimildum neituðu þeir að fórna heiðnum guðum í musterinu í Súanir, og féllu þar fyrir trú sína. Leifar þeirra eru varðveittar í Péturskirkjunni í Róm.
Tilvitnun
„Þeir voru handteknir og leiddir fyrir musteri sólguðsins, þar sem þeim var skipað að tilbiðja gyðjuna Díönu og afneita Kristi. En þeir neituðu. Þá lýsti heilagur Júdas Taddeus því yfir að heiðnu skurðgoðin væru fals, og í sama svip komu fram tveir skelfilegir andar sem lögðust á musterið og eyðilögðu það. Fólkið, sem stóð hjá og varð vitni að þessu, fylltist ótta og reiði og réðst á postulana tvo, sem voru drepnir á grimmilegan hátt.“ Heimild: Vatican News, 28. október, „Sts. Simon and Jude (Taddeo), Apostles“, vefsíða.
Lærdómur
Guðspjallið segir frá því þegar Jesús velur postulana eftir næturlanga bæn. Hann velur menn sem eru ekki fullkomnir heldur fátækir í anda, með veikleika og ólíka fortíð. Símon hinn ákafi og Júdas Taddeus eru tákn þess að Kristur sameinar andstæður og umbreytir mannlegum eldmóði í eldmóð fyrir kærleikann.
Þeir sem Jesús kallar eru ekki valdir vegna eigin styrks heldur vegna þess að hann vill vinna í gegnum þá. Þeir verða farvegir náðar — eins og þegar hann gengur niður fjallið og „Allt fólkið reyndi að snerta hann því að frá honum kom kraftur er læknaði alla.“ (Lk 6,19). Við getum séð í postulunum spegil okkar eigin köllunar: Jesús kallar ekki hina hæfustu, heldur gerir þá sem svara kalli hans hæfa til þjónustu.
Bæn
Guð, sem kallaðir heilaga Símon og Júdas Taddeus til að tilheyra hópi hinna tólf postula,
veit oss að lifa í einingu og trúmennsku við þig,
að orð okkar og verk megi bera vitni um kærleikann sem þú reistir heiminn á.
Gef oss þann eldmóð sem færir frið, og það hugrekki sem viðheldur trúnni.
Fyrir Jesú Krist, Drottin vorn. Amen.