Kristinn Arabi verður rektor opinbers háskóla í Ísrael

 

„Þegar við þjónum sannleikanum, þjónum við fólkinu.“  – Mouna Maroun

Í umfjöllun Fréttaþjónustu Páfagarðs (Vatican News) í apríl kemur fram að í fyrsta sinn hafi arabi – verið skipaður rektor opinbers háskóla í Ísrael. Þetta eru sannkölluð tímamót. Mouna Maroun, taugavísindamaður og prófessor við Háskólann í Haifa, var árið 2024 skipuð rektor við sama háskóla. 

Maroun kemur frá litlu þorpi Maróníta í hlíðum Karmelfjalls, fjallsins sem í aldanna rás hefur verið tákn bænar, innri endurnýjunar og nálægðar við Guð. Þar, í þessu hljóða og heita landslagi, ólst hún upp í samfélagi sem hefur lengi varðveitt trú sína þrátt fyrir aðstæður sem oft hafa verið fjandsamlegar.

Fréttin um þessa ráðningu vekur ekki aðeins athygli vegna kyns og trúaruppruna, heldur einnig vegna þess að hún á sér stað í samfélagi sem margir tengja við langvarandi átök, þjóðernisspennu og trúarlegan klofning. Með rólegri og skýrri rödd minnir hún á hlutverk kristinna í þessu landi: þeir eru röddin sem oft gleymist í skugga fjölmiðlaumræðu.

„Ég er kona, ég er kristin og ég er arabísk. Ég get ekki verið neitt annað en þetta allt í einu. Og það er ekki veikleiki – heldur styrkur,“ sagði Maroun í viðtalinu.

„Ég hef þráð að eta þessa páskamáltíð með ykkur áður en ég líð“

Hugleiðing um guðspjall Pálmasunnudags (Lúk 22,14–23,56)

Inngangur

Þegar við stígum inn í frásögnina af þjáningu Drottins Jesú Krists, eins og heilagur Lúkas guðspjallamaður greinir frá henni, göngum við inn í leyndardóm sem er bæði mannlegur og guðdómlegur. Guðspjallið leiðir okkur frá síðustu kvöldmáltíðinni í Jerúsalem að þjáningunni í garðinum, handtökunni og píslunum  – frá samfélagi við vini til dauða á krossi. Þetta er ekki einungis saga sem við lesum, heldur vegferð sem við göngum með Frelsaranum Jesú Kristi. Hann leiðir okkur gegnum trúnað, angist, frið og fyrirgefningu – alla leið til trausts og vonar. Þetta er vegferð sem snertir hjarta hins kristna lífs.

Heilög Gemma Galgani – minning 11. apríl

Heilög Gemma Galgani (1878–1903) var ítölsk mey þekkt fyrir trú sína. Hún hugleiddi stöðugt líf og pínu Jesú Krists. Hún hefur verið kölluð „Dóttir Píslarinnar“ og er dýrmæt fyrirmynd þeirra sem þrá að lifa í trúfesti, bæn og kærleika í hversdagslegum aðstæðum. Líf hennar var mótað af sorg og veikindum, en líka af elsku, einlægni og dulrænni návist.

Heilagur Stanislaus, biskup í Kraká og píslarvottur - minning 11. apríl

„Sannleikurinn hræðist ekki valdið, og réttlætið fellur ekki frammi fyrir ofbeldi.“

Heilagur Stanislás, verndardýrlingur Póllands og helsta helgimenni Krakár, var ekki aðeins biskup heldur hirðir sem leiddi sitt fólk í átt til ljóssins í heimi þar sem skuggarnir sóttu að. Líf hans og dauði bera vott um þá djörfung sem Guð gefur þeim sem treysta Honum meira en mönnum.

Hl. Stanislás fæddist um árið 1030 í Szczepanów, skammt frá Kraká. Hann var alinn upp af kristnum foreldrum sem hlúðu að trú hans og námfýsi. Hann stundaði nám í Gniezno og síðar í París, og varð að lokum prestur í Kraká. Þar vakti hann fljótt athygli fyrir næma dómgreind, hlýju og djúpa trú. Árið 1072 var hann vígður biskup í Kraká – sá fyrsti af pólskum uppruna til að gegna því embætti.

Heilög Magdalena frá Canossa – minning 10. apríl

Heilög Magdalena frá Canossa (1774–1835) var ítölsk aðalskona sem gaf sig alla í þjónustu við Guð og náunga sinn. Hún er stofnandi samfélaganna Dætra og Sona kærleikans, sem enn í dag vinna meðal þeirra fátæku, sjúku og vanræktu í anda kristins kærleika.

Magdalena fæddist í Verona og ólst upp við ríkidæmi og menntun, en á unga aldri missti hún föður sinn og gekk í gegnum margar persónulegar raunir. Hún dvaldi um tíma í klaustri Karmelsystra og kynntist þar íhugunarbæn og djúpri þrá eftir Guði. En köllun hennar lá ekki innan klausturmúranna heldur í heiminum – meðal þeirra sem áttu ekkert skjól.

Dánardagur Jean-Baptist Theunissens erkibiskups (1905–1979)

Jean-Baptist Hubert Theunissen, erkibiskup og meðlimur í Montfortreglunni (SMM), lést á þessum degi, 9. apríl 1979. Hann var fæddur 27. desember 1905 í Helmond í Hollandi og vígður prestur 1. desember 1929.  Hann var vígður biskup 25. mars 1950 sem nafnbiskup Giufi. Árið 1959 var hann skipaður erkibiskup í Blantyre í Malaví og gegndi því embætti til ársins 1967, þegar hann sagði af sér.

Eftir afsögn Jóhannesar Gunnarssonar SMM sem biskups árið 1967 var Theunissen skipaður postullegur stjórnandi Reykjavíkurbiskupsdæmis og gegndi því embætti þar til Hendrik (Hinrik) Hubertus Frehen tók við sem biskup Íslands árið 1968. Þá var Theunissen útnefndur nafnbiskup Skálholtsbiskupsdæmis hins forna, og bar það heiti til dauðadags. Hann tók virkan þátt í öllum fjórum lotum annars Vatíkanþings (1962–1965).

Aukið mansal í Afríku ýtir undir ólöglega fólksflutninga

„Mansal hefur aukist víða í Afríku, einkum meðal kvenna og barna,“ segir Francisco Júnior, blaðamaður frá Mósambík sem hefur vakið athygli á þessum alvarlega vanda. Slík orð minna á að kristin köllun felur í sér ábyrgð gagnvart þeim sem búa við fátækt og varnarleysi.

Í mörgum tilvikum eru það ekki ofbeldi eða hótanir sem færir fólk í hendur misindismanna – heldur vonin um betri framtíð. Glæpamenn lofa fjárhagslegum stöðugleika, atvinnu, menntun eða öryggi og nýta sér bága stöðu fólks sem þráir að bæta líf sitt og fjölskyldu sinnar. Margir samþykkja að fara í ferð sem lofar nýjum tækifærum – en lenda í aðstæðum sem enginn hefði valið, hefði sannleikurinn legið ljós fyrir.

Hl. Jóhannes Baptist de la Salle - minning 7. apríl

Heilagur Jóhannes Baptist de la Salle (1651–1719) var franskur prestur sem helgaði líf sitt því að mennta börn fátækra og styðja kristna kennara. Hann fæddist í Reims inn í efnaða fjölskyldu og virtist ætla að lifa tiltölulega venjulegu lífi innan kirkjunnar. En Guð kallaði hann til annars verks – að gera eitthvað nýtt og djarft; stofna trúarlegt samfélag karla sem ekki voru prestar en helguðu líf sitt kristinni menntun.

De la Salle stofnaði Bræðralag kristinna skóla (Fratres Scholarum Christianarum), sem varð fyrsta reglubundna samfélagið í kirkjunni þar sem leikmenn kenndu. Hann var sannfærður um að öll börn, einnig börn fátækra ættu rétt á vandaðri menntun. Í stað þess að búa við þægindi prestssetursins, flutti hann inn á heimili kennaranna og deildi með þeim fátækt og starfi – oft á kostnað eigin heilsu og virðingar í samfélaginu.

„Í þjáningunni leiðir Guð okkur til nýs lífs“ – Páfi í messu fyrir sjúka

Frans páfi var viðstaddur messu í Vatíkaninu þann 6. apríl 2025, en hann flutti ekki sjálfur hómilíuna heldur var hún lesin af Monsignore Filippo Ciampanelli fyrir hans hönd.​ Í hómilíunni var dregið fram mikilvægi þess að sjá Guð starfa í þjáningum og veikindum. Jesús, sem grætur með vinum sínum og kallar Lasarus aftur til lífsins, er tákn Guðs sem „gefst aldrei upp á okkur“. Boðskapurinn var að þjáningin sé ekki aðeins neikvætt ástand, heldur geti hún orðið grundvöllur nýs lífs, ef við leyfum kærleika Guðs að snerta okkur í veikleikanum. Hann sagði að í veikindum og líkamlegum vanmætti geti fólk fundið Jesú nær sér og lært að treysta honum betur.

Guðspjall dagsins: „Sá yðar sem syndlaus er“

Sagan um konuna sem staðin var að hórdómi og færð fyrir Jesú (Jóh 7,53–8,11) hefur sérstaka stöðu í Biblíunni. Hún finnst aðeins í Jóhannesarguðspjalli, og jafnvel þar er hún ekki í öllum handritum. Sum forn handrit sleppa þessum kafla alveg, eða setja hann annars staðar, svo sem í Lúkasarguðspjall. Margir fræðimenn telja þó að sagan hafi verið sönn og borist munnlega meðal fyrstu kristinna manna, þar til hún fékk fastan sess í ritningunni. Hún ber með sér dýpt og mildi sem er í samræmi við það sem við vitum um Jesú og kenningu hans, og kirkjan hefur löngum litið á hana sem dæmi um miskunnsemi og réttlæti.

Í sögunni mætum við Jesú sem kennara í musterinu, umkringdan fólki sem þráir orð lífsins. Inn í þessa kyrru stund kennslu berst óvænt truflun. Farísear og fræðimenn draga með sér konu sem hefur verið staðin að hórdómi — og stilla henni upp, bersýnilega sem táknmynd skammar og dóms. En í raun eru þeir ekki að leita réttlætis — þeir eru að reyna að sakfella bæði konuna og Jesú.

Heilagur Ísidór biskup og kirkjufræðari - minning 4. apríl

Undir lok fornaldar og á dögum þjóðflutninganna kom fram maður á Spáni sem síðar var kallaður „síðasti lærði maður fornaldar og fyrsti kennari miðalda“. Sá maður var heilagur Ísidór frá Sevilla, sem var uppi á árunum 560–636. Hann ólst upp á tímum mikilla umbrota, þegar Vestgotar höfðu numið land á Spáni og aríusarvilla vék fyrir kaþólskri kenningu. Ísidór varð lykilmaður í þeirri umbreytingu og ruddi braut fyrir menntun og einingu kirkjunnar.

Ísidór var fæddur í Cartagena á suðaustur-Spáni en flutti ungur til Sevilla, þar sem hann hlaut vandaða menntun – líklega undir leiðsögn eldri bróður síns Leanders, sem var biskup. Þegar Leander féll frá tók Ísidór við biskupsembættinu og gegndi því í yfir 30 ár. Hann vann af elju að því að efla kirkjuna, bæði andlega og á sviði menntunar. Hann efldi kristna fræðslu, barðist gegn villutrú og lagði hönd á plóg við að skipuleggja kirkjuþing og samræma trú og menningu meðal Spánverja.

Hl. María frá Egyptalandi - minning 2. apríl

Heilög María frá Egyptalandi, einnig þekkt sem hl. María Egyptica, er ein af merkustu iðrandi syndurum kristinnar sögu. Hún fæddist í Alexandríu og yfirgaf heimili sitt tólf ára gömul og lifði lífi í lauslæti og vændi þar til hún var 29 ára og fór til Jerúsalem, en þar upplifði hún djúpa umbreytingu þegar innri rödd hindraði hana í að ganga inn í Basilíku hins heilaga kross. 

Hl. Frans frá Paola - minning 2. apríl

Heilagur Frans frá Paola – einsetumaður og stofnandi Minims-reglunnar fæddist í Paola, í héraðinu Cosenza á Ítalíu, þann 27. mars 1416. Sem barn fékk hann alvarlega sýkingu í annað augað, og foreldrar hans hétu á heilagan Frans frá Assisi að hann myndi klæðast fransiskanakufli í heilt ár ef hann næði bata. Eftir bata, þegar hann var 15 ára, gekk hann í klaustrið í San Marco Argentano (Cosenza) til að uppfylla heit foreldra sinna. Þar sýndi hann strax djúpa tilhneigingu til bænar og mikla guðrækni, ásamt nokkrum yfirnáttúrulegum gjöfum. Að dvölinni lokinni fór hann í pílagrímsferð með foreldrum sínum til að leita að viðeigandi trúarreglu. Þau heimsóttu Assisi, Montecassino, Róm, Loreto og Monte Luco. Í Róm varð hann sleginn af auðæfum páfagarðs og sagði: „Drottinn okkar var ekki svona.“ Þetta var fyrsta merki um umbótavilja hans.  

Frans páfi viðurkennir hetjulegar dyggðir þjóna Guðs

Frans páfi hefur heimilað útgáfu á tilskipunum sem tengjast nokkrum helgunarmálum, þar á meðal málefni blessaðs Péturs To Rot frá Papúa Nýju-Gíneu og blessaðs Ignatius Choukrallah Maloyan erkibiskups.  

Blessaður Pétur To Rot: Fyrsti dýrlingur Papúa Nýju-Gíneu 

Pétur To Rot fæddist 5. mars 1912 og var alinn upp í kristinni trú. Hann var trúkennari og starfaði ötullega við það í samfélagi sínu. Á tímum seinni heimsstyrjaldarinnar, þegar japanska hernámsliðið bannaði kristna starfsemi og prestarnir voru fangelsaðir, hélt Pétur áfram að leiða bænir og veita sakramentin.  Hann var staðfastur í vörn sinni fyrir helgi hjónabandsins og lagðist gegn fjölkvæni. Hann mótmælti því jafnvel þegar eldri bróðir hans tók sér aðra konu. Bróðir hans kærði hann til yfirvalda, og hann var dæmdur í tveggja mánaða fangelsi, þar sem eitrað var fyrir honum og hann lést í júlí 1945.